Verhuisbericht!
Door: Kim en Manon
Blijf op de hoogte en volg Kim & manon
15 Juni 2017 | Nieuw Zeeland, Pukekohe
Jaaa, daar zijn we weer!
Inmiddels is Kim een jaartje ouder( of wijzer?) en kater rijker, hebben we samen weer van een prachtig uitzicht mogen genieten ENNN.. de hele (volks)verhuizing is ook achter de rug, want we zijn verhuisd naar Pukekohe!
Het eerste weekend van juni was een lekker lang weekend. We hadden namelijk, net als jullie, een extra dagje vrij op maandag 5 juni, maar dan ter ere van Queens Birthday. Hier hebben wij natuurlijk goed gebruik van gemaakt door in alle vroegte op zaterdag naar Napier te rijden. Een hele mooie kustplaats 3,5 uur van ons Matamata vandaan. En wauw, wat was dat weer helemaal anders zeg!! Iedere 100 kilometer verandert het landschap hier zo’n beetje, echt heel erg bijzonder en gek om te zien. Eenmaal aangekomen in Napier is als korte stop even snel geluncht en alvast kort het stadje verkend, waarna we onze tourtocht snel hebben vervolgd naar Hastings. Dit is een plaatsje zo’n 15 minuten van Napier vandaan. Hier hebben we een bezoek gebracht aan het bedrijf Island Bulles ltd. Dit is een bloembollen bedrijf, welke ook in Nederland een vestiging heeft. Via de vader van Kim kregen we de contact gegevens van bedrijfsleider Rob en hebben we hem gebeld met de vraag of er misschien een rondleiding mogelijk was. Nadat Kim heel enthousiast begon te vertellen in haar beste Engels, bleek degene aan de andere kant van de lijn 5 minuten later ook gewoon Nederlands te kunnen.., achja ideaal! Nou en die rondleiding kregen we hoor! Rob nam uitgebreid de tijd en heeft ons deze dag echt heel Hastings en omgeving laten zien, inclusief bloembollen velden, het hele bloembollenproces en het bedrijf natuurlijk. Daarnaast zijn we bij hem thuis geweest, hebben we zijn gezin ontmoet en nog hele mooie plekken in de omgeving gezien. Wat een gastvrijheid, wauw!
Het was ook enorm leuk om zijn kinderen en vrouw te ontmoeten. Met z’n vijven hebben ze eerst 10 jaar in Kenia gewoond en ook nog heel even in Nederland. Zo ontzettend veel ervaring en boeiende verhalen!! En hoe goed zijn kinderen Engels kunnen, maar ook hoe snel ze switchen in talen. Poeeh, daar kunnen wij nog heel veel van leren. Heel grappig om te horen dat ze soms zelfs Engels en Nederlands door elkaar spreken, echt bijzonder die talen en cultuur mix die bij dit gezin hoort!
Alsof dat allemaal nog niet genoeg was, had Rob zelfs nog voor een verblijfplaats gezorgd. Het bedrijf heeft een huis voor gasten waar nog plek over was en wij mochten overnachten. Harstikke gezellig want hier woonden Menno & Maikel, 2 Nederlandse jongens uit West-Friesland (of was het nou gewoon Friesland of Noord-Holland jongens..), die tijdelijk op het bedrijf werken. In ieder geval eindelijk weer wat meer Nederlanders! En om ons Dutch weekend helemaal compleet te maken, zijn we ‘s avonds nog op stap geweest in de kroegen van het chiquere Havelock North. Dit is een uitgaansgebied iets verderop waar de jongens hadden afgesproken met Thijs, ook een HAS student. Grappig dat de grote wereld dan ineens toch weer zo klein is en ons kleine landje je altijd blijft achtervolgen! Dus zo beleefden wij ons Nederlandse weekend in Hastings, weer eens wat anders. Zeker voor herhaling vatbaar, maar helaas wel ver rijden..
Na een heel kort nachtje en een goed stevig ontbijtje konden we er weer tegen aan. We zijn deze ochtend eerst nog maar eens wat van de omgeving gaan bekijken. Natuurlijk moesten we daarvoor weer de hoogte in, maar hee kwam dat even goed uit. Dat kon dit maal gewoon met de auto (gelukkig ook maar, hè Kim..) De berg Te Mata Peak gaf ons na een flinke autoklim een ontzettend mooi uitzicht over Napier en omgeving. Zoals alleen al uit de foto’s blijkt, hadden we erg veel geluk met het weer. Een lekker zonnetje en helder, zodat we heel ver weg konden kijken. Daarna zijn we nogmaals naar het stadje Napier zelf gegaan, een superleuke en gezellige stad met veel winkeltjes en bezienswaardigheden. Verder hebben we nog een stukje langs het strand gelopen en lekker van het mooie weer genoten. Voordat we tenslotte huiswaarts gingen zijn we nog een andere berg opgereden, de Bluff hill lookout. Een uitkijkpunt over de haven van Napier, het leek net Madurodam! En toen begon dan toch echt onze lange tourtocht huiswaarts naar Matamata. Na 3,5 uur waren we weer thuis, gesloopt en wel. Maar onze tijd in Matamata begon toch wel te dringen en we waren nog steeds niet uiteten geweest bij de plaatselijke Italiaan. Dus deze dag hebben we afgesloten met een heerlijk etentje, inclusief Tiramisu als toetje natuurlijk! En daarna vlug naar bed want de volgende dag stond ons langverwachte RAFTEN eindelijk op de planning… woeeehoee!
Na de avond voorafgaand nog 3 x onze mail te hebben gecheckt of het deze keer wel echt zekerweten door ging, was het dan zo ver. Eindelijke mochten we gaan raften! In de volgende vroege ochtend zijn we richting Rotorua gereden waar we met een busje werden opgehaald. Met een breed internationaal gezelschap was het nog een uurtje in het busje. Eenmaal aangekomen op de plaats van bestemming werden we in een wetsuit gehesen, zodat we de boot in konden. Nou daar gingen we dan, het was niet eens superkoud en dat in de winter!
Het raften was ontzettend gaaf. Er zaten vooral in het eerste gedeelte behoorlijk spannende stroomversnellingen in en we hebben flink wat plonzen water over ons heen gekregen. Het was het lange wachten dus zeker waard gelukkig.
Na 1,5 uur was het alweer klaar helaas. Om hierna lekker op te warmen werden we nog naar natuurlijke warmwaterbronnen in de buurt gebracht. Hierbij kwam heet water uit de grond, wat samen met koud water van een passerend riviertje een heerlijke temperatuur had. Echt genieten!
Helaas, toen zat ons laatste weekend in Matamata er alweer op. Op dinsdagochtend weer naar stage voor ons laatste weekje daar. In eerste instantie dachten wij nog dat we sliepen, maar na een paar keer knipperen bij aankomst, bleek dat ons gehele mobiele laboratorium inclusief alle analyseapparatuur er toch echt niet meer stond. Zomaar ineens foetsie … zelfs onze grote vriend Jeff wist niet waar die heen was toen we vroegen of dit een grap was. Na wat gebeld te hebben, bleken hier enkele wel heel enthousiaste actievelingen hem al verhuisd te hebben. Wel jammer, want dat was volgens de planning toch echt een weekje te vroeg! Tja, we weten inmiddels wel dat je hier echt ALLES kan mee maken, maar hier stonden zelfs wij toch echt wel even versteld van.
Tsjaa en nu.., daar sta je dan klaar voor een dagje werken zonder werkplek. Na overleg met onze begeleiders hebben we de rest van onze spullen maar netjes gepoetst en opgeruimd. De overige dagen zijn we druk geweest met het bijhouden van de monsternames en gegevens. Verder konden we zo allebei weer even flink aan ons stageverslag werken. Dinsdag en woensdagavond hebben we met bijbehorende bedankjes vanuit beide kanten, afscheid genomen van het Matamata voetbalteam, de coach en zijn gezin, het paard en ter afsluiting voor het laatst samen met ons gastgezin gegeten en een spelletje gespeeld. Als aandenken van ons gastgezin hadden we allebei een mooie Nieuw Zeeland mok gekregen, superleuk! En als toetje nog een lekkere chocoladetaart met roze kaarsjes. Dit alvast voor de verjaardag van Kim inclusief verjaardagscadeautje. Echt superlief en leuk bedacht!
Op donderdag stond daar dan onze verhuizing gepland en met ons autootje tot de nok toe vol geladen zijn we vertrokken hoor! Eerst nog even langs onze grote aardappel chef Jeff natuurlijk, die ons beide een supermooie ketting met Nieuw-Zeelandse greenstone cadeau gaf. Daarna gingen we echt op pad naar Pukekohe!
Na het verblijf in het sterrenhotel van familie Carnachan, is ons nieuwe huis toch behoorlijk primitief en anders zullen we maar zeggen.. Maar ach dit heeft ook zo z’n voordelen met twee gezellige jongens in huis, die ook voor hetzelfde bedrijf werken en stage lopen. En we zitten hier ook maar voor 4 weekjes.
Op zondagavond zijn we als verrassing voor de verjaardag van Kim gaan tapas eten. Manon die is flink creatief geweest, want op maandagochtend 12 juni waren er ook nog een paar cadeautjes geregeld voor de verjaardag van Kim.
Kim is in elk geval flink verwend op haar verjaardag, want het thuisfront had samen met het stagebedrijf en Manon nog meer cadeautjes geregeld. Een grote verassing dus, superleuk!
Onze eerste week in de frietfabriek was ook geslaagd. Een uur file rijden in de vroege ochtend is wat minder, maar verder hebben we helemaal niets te klagen. Want we zitten op een prima verzorgd kantoor bij de kwaliteitsafdeling met als extra voor onze laatste weken nog een paar kleine interessante projectjes. We hebben het dus nog enorm naar ons zin hier, maar zijn ook blij als we onze stageverslagen straks netjes kunnen afronden en ondertussen kunnen aftellen naar onze rondreis die start op 7 juli!
Dus nog maar 21 dagen tot onze jongens arriveren!
Time flies when you’re having fun!
Inmiddels is Kim een jaartje ouder( of wijzer?) en kater rijker, hebben we samen weer van een prachtig uitzicht mogen genieten ENNN.. de hele (volks)verhuizing is ook achter de rug, want we zijn verhuisd naar Pukekohe!
Het eerste weekend van juni was een lekker lang weekend. We hadden namelijk, net als jullie, een extra dagje vrij op maandag 5 juni, maar dan ter ere van Queens Birthday. Hier hebben wij natuurlijk goed gebruik van gemaakt door in alle vroegte op zaterdag naar Napier te rijden. Een hele mooie kustplaats 3,5 uur van ons Matamata vandaan. En wauw, wat was dat weer helemaal anders zeg!! Iedere 100 kilometer verandert het landschap hier zo’n beetje, echt heel erg bijzonder en gek om te zien. Eenmaal aangekomen in Napier is als korte stop even snel geluncht en alvast kort het stadje verkend, waarna we onze tourtocht snel hebben vervolgd naar Hastings. Dit is een plaatsje zo’n 15 minuten van Napier vandaan. Hier hebben we een bezoek gebracht aan het bedrijf Island Bulles ltd. Dit is een bloembollen bedrijf, welke ook in Nederland een vestiging heeft. Via de vader van Kim kregen we de contact gegevens van bedrijfsleider Rob en hebben we hem gebeld met de vraag of er misschien een rondleiding mogelijk was. Nadat Kim heel enthousiast begon te vertellen in haar beste Engels, bleek degene aan de andere kant van de lijn 5 minuten later ook gewoon Nederlands te kunnen.., achja ideaal! Nou en die rondleiding kregen we hoor! Rob nam uitgebreid de tijd en heeft ons deze dag echt heel Hastings en omgeving laten zien, inclusief bloembollen velden, het hele bloembollenproces en het bedrijf natuurlijk. Daarnaast zijn we bij hem thuis geweest, hebben we zijn gezin ontmoet en nog hele mooie plekken in de omgeving gezien. Wat een gastvrijheid, wauw!
Het was ook enorm leuk om zijn kinderen en vrouw te ontmoeten. Met z’n vijven hebben ze eerst 10 jaar in Kenia gewoond en ook nog heel even in Nederland. Zo ontzettend veel ervaring en boeiende verhalen!! En hoe goed zijn kinderen Engels kunnen, maar ook hoe snel ze switchen in talen. Poeeh, daar kunnen wij nog heel veel van leren. Heel grappig om te horen dat ze soms zelfs Engels en Nederlands door elkaar spreken, echt bijzonder die talen en cultuur mix die bij dit gezin hoort!
Alsof dat allemaal nog niet genoeg was, had Rob zelfs nog voor een verblijfplaats gezorgd. Het bedrijf heeft een huis voor gasten waar nog plek over was en wij mochten overnachten. Harstikke gezellig want hier woonden Menno & Maikel, 2 Nederlandse jongens uit West-Friesland (of was het nou gewoon Friesland of Noord-Holland jongens..), die tijdelijk op het bedrijf werken. In ieder geval eindelijk weer wat meer Nederlanders! En om ons Dutch weekend helemaal compleet te maken, zijn we ‘s avonds nog op stap geweest in de kroegen van het chiquere Havelock North. Dit is een uitgaansgebied iets verderop waar de jongens hadden afgesproken met Thijs, ook een HAS student. Grappig dat de grote wereld dan ineens toch weer zo klein is en ons kleine landje je altijd blijft achtervolgen! Dus zo beleefden wij ons Nederlandse weekend in Hastings, weer eens wat anders. Zeker voor herhaling vatbaar, maar helaas wel ver rijden..
Na een heel kort nachtje en een goed stevig ontbijtje konden we er weer tegen aan. We zijn deze ochtend eerst nog maar eens wat van de omgeving gaan bekijken. Natuurlijk moesten we daarvoor weer de hoogte in, maar hee kwam dat even goed uit. Dat kon dit maal gewoon met de auto (gelukkig ook maar, hè Kim..) De berg Te Mata Peak gaf ons na een flinke autoklim een ontzettend mooi uitzicht over Napier en omgeving. Zoals alleen al uit de foto’s blijkt, hadden we erg veel geluk met het weer. Een lekker zonnetje en helder, zodat we heel ver weg konden kijken. Daarna zijn we nogmaals naar het stadje Napier zelf gegaan, een superleuke en gezellige stad met veel winkeltjes en bezienswaardigheden. Verder hebben we nog een stukje langs het strand gelopen en lekker van het mooie weer genoten. Voordat we tenslotte huiswaarts gingen zijn we nog een andere berg opgereden, de Bluff hill lookout. Een uitkijkpunt over de haven van Napier, het leek net Madurodam! En toen begon dan toch echt onze lange tourtocht huiswaarts naar Matamata. Na 3,5 uur waren we weer thuis, gesloopt en wel. Maar onze tijd in Matamata begon toch wel te dringen en we waren nog steeds niet uiteten geweest bij de plaatselijke Italiaan. Dus deze dag hebben we afgesloten met een heerlijk etentje, inclusief Tiramisu als toetje natuurlijk! En daarna vlug naar bed want de volgende dag stond ons langverwachte RAFTEN eindelijk op de planning… woeeehoee!
Na de avond voorafgaand nog 3 x onze mail te hebben gecheckt of het deze keer wel echt zekerweten door ging, was het dan zo ver. Eindelijke mochten we gaan raften! In de volgende vroege ochtend zijn we richting Rotorua gereden waar we met een busje werden opgehaald. Met een breed internationaal gezelschap was het nog een uurtje in het busje. Eenmaal aangekomen op de plaats van bestemming werden we in een wetsuit gehesen, zodat we de boot in konden. Nou daar gingen we dan, het was niet eens superkoud en dat in de winter!
Het raften was ontzettend gaaf. Er zaten vooral in het eerste gedeelte behoorlijk spannende stroomversnellingen in en we hebben flink wat plonzen water over ons heen gekregen. Het was het lange wachten dus zeker waard gelukkig.
Na 1,5 uur was het alweer klaar helaas. Om hierna lekker op te warmen werden we nog naar natuurlijke warmwaterbronnen in de buurt gebracht. Hierbij kwam heet water uit de grond, wat samen met koud water van een passerend riviertje een heerlijke temperatuur had. Echt genieten!
Helaas, toen zat ons laatste weekend in Matamata er alweer op. Op dinsdagochtend weer naar stage voor ons laatste weekje daar. In eerste instantie dachten wij nog dat we sliepen, maar na een paar keer knipperen bij aankomst, bleek dat ons gehele mobiele laboratorium inclusief alle analyseapparatuur er toch echt niet meer stond. Zomaar ineens foetsie … zelfs onze grote vriend Jeff wist niet waar die heen was toen we vroegen of dit een grap was. Na wat gebeld te hebben, bleken hier enkele wel heel enthousiaste actievelingen hem al verhuisd te hebben. Wel jammer, want dat was volgens de planning toch echt een weekje te vroeg! Tja, we weten inmiddels wel dat je hier echt ALLES kan mee maken, maar hier stonden zelfs wij toch echt wel even versteld van.
Tsjaa en nu.., daar sta je dan klaar voor een dagje werken zonder werkplek. Na overleg met onze begeleiders hebben we de rest van onze spullen maar netjes gepoetst en opgeruimd. De overige dagen zijn we druk geweest met het bijhouden van de monsternames en gegevens. Verder konden we zo allebei weer even flink aan ons stageverslag werken. Dinsdag en woensdagavond hebben we met bijbehorende bedankjes vanuit beide kanten, afscheid genomen van het Matamata voetbalteam, de coach en zijn gezin, het paard en ter afsluiting voor het laatst samen met ons gastgezin gegeten en een spelletje gespeeld. Als aandenken van ons gastgezin hadden we allebei een mooie Nieuw Zeeland mok gekregen, superleuk! En als toetje nog een lekkere chocoladetaart met roze kaarsjes. Dit alvast voor de verjaardag van Kim inclusief verjaardagscadeautje. Echt superlief en leuk bedacht!
Op donderdag stond daar dan onze verhuizing gepland en met ons autootje tot de nok toe vol geladen zijn we vertrokken hoor! Eerst nog even langs onze grote aardappel chef Jeff natuurlijk, die ons beide een supermooie ketting met Nieuw-Zeelandse greenstone cadeau gaf. Daarna gingen we echt op pad naar Pukekohe!
Na het verblijf in het sterrenhotel van familie Carnachan, is ons nieuwe huis toch behoorlijk primitief en anders zullen we maar zeggen.. Maar ach dit heeft ook zo z’n voordelen met twee gezellige jongens in huis, die ook voor hetzelfde bedrijf werken en stage lopen. En we zitten hier ook maar voor 4 weekjes.
Op zondagavond zijn we als verrassing voor de verjaardag van Kim gaan tapas eten. Manon die is flink creatief geweest, want op maandagochtend 12 juni waren er ook nog een paar cadeautjes geregeld voor de verjaardag van Kim.
Kim is in elk geval flink verwend op haar verjaardag, want het thuisfront had samen met het stagebedrijf en Manon nog meer cadeautjes geregeld. Een grote verassing dus, superleuk!
Onze eerste week in de frietfabriek was ook geslaagd. Een uur file rijden in de vroege ochtend is wat minder, maar verder hebben we helemaal niets te klagen. Want we zitten op een prima verzorgd kantoor bij de kwaliteitsafdeling met als extra voor onze laatste weken nog een paar kleine interessante projectjes. We hebben het dus nog enorm naar ons zin hier, maar zijn ook blij als we onze stageverslagen straks netjes kunnen afronden en ondertussen kunnen aftellen naar onze rondreis die start op 7 juli!
Dus nog maar 21 dagen tot onze jongens arriveren!
Time flies when you’re having fun!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
